कविता: दैवले रुवायो धर्धरी
प्रणय श्रेष्ठ सबको आँसु वर्षन्छ बर्बरी दैवले रुवायो धर्धरी जताततै भूकम्प चलाउने वर्षा गराई धर्तीलाई गलाउने प्रकोप यो रोकिएन केही गरी दैवलेनि रुवायो धर्धरी खुल्ला आकाश मसानघाट बास भो मानव लाश दैवको प्यास भो उजाड भयो धेरैको छहारी दैवले रुवायो धर्धरी सबैको पाल हुरीले उढायो बेहाल भइयो झरीले रुझायो हुरीबतास रोकिएन केही गरी दैवले रुवायो…