Skip to content
A banner containing logos of NFDN, 25th Anniversay and DPI on the left side. Middle part contains National Federation of Disabled Nepal and Nothing About us, Without us. On the right side, there are illustrations of people with different kinds of disabilities.
  • गृहपृष्ठ
  • हाम्रो बारेExpand
    • हाम्रो बारे
    • संगठन संरचना
    • संघीय कार्यसमिति
    • प्रदेश कार्यालय
    • कर्मचारीहरू
  • हाम्रो कामहरूExpand
    • सामान्य क्रियाकलापहरू
    • परियोजनाहरू
    • साझेदारहरू
  • News
  • स्रोत-सामाग्री
  • संलग्न हुनुहोस्Expand
    • सहयोग गर्नुहोस्
    • स्वयंसेवक
  • रोजगारी
  • सम्पर्क
  • नेपाली
    • English
logo of nfdn

बाबुले अर्कैलाई टिपेर हिडेपछि विचल्ली श्रृजनाको फेरिएको जीवन

October 22, 2019

श्रृजना नेपाली, अपांगता भएकी वालिका हुन् । उनको  घर जुम्ला जिल्लाको चन्दननाथ नगरपालिका वडा नं ५ मा छ । उनी २०६२ साउन ५ गते बुवा मुनबहादुर नेपाली र आमा नानी नेपालीको पहिलो सन्तानको रुपमा जन्मिएकी हुन् । उनीसहित उनको घरमा ६ जनाको परिवार रहेको छ । उनी स्थानीय विद्यालयमा कक्षा ३ अध्ययनरत छिन् ।

उनको बुवा नेपाली सेनामा कार्यरत हुनुहुन्छ । उनी भन्छिन्, हामीलाई बुबाले केही पनि सहयोग गर्नु हुन्न ।  ३ वर्ष अगाडि बुवाले नेपाल प्रहरीमा कार्यरत एक महिलासँग दोस्रो विवाह गर्नु भयो । यो सँगै एक मात्र भरोसा पनि सकियो । बुबा घर छोडेर  सुर्खेतमा जानु भयो । तर हाम्रो घरमा कसरी गाँस चलेको छ भन्ने कुराको कुनै ख्याल नै राख्नु भएन । हामीलाई माया नै गर्नु भएन । हामी उहाँको साथबाट अलग्गियौं । बुबाले छोड्दाको पिडा त छदैथियो तर अर्को सहन नसक्ने पिडा फेरि थपियो ।

 

अपाङ्गता भएकी बालिका आँगनमा बसेर कुरा गर्दै

उनी थप्छिन्, आज भन्दा ४ वर्ष अगाडि काम गर्ने शिलशिलामा लडेर मेरो हातमा चोट लाग्यो । पैसाको अभावमा तुरुन्तै अस्पताल पुग्न सकिएन । पछि  मेरो हातका औंला खुम्चिए । जसका कारण मलाई लेख्न समस्या भयो । हातमा दुखाई बढ्दै गयो । के गर्नु । त्यतिखेर छोडेर गएको बुबाको पनि आशालाग्यो । तर कसरी भन्ने मन नै मानेन । धेरै दुखाई पछि अलिकता पैसा सापट गरेर आमाले जुम्लाको सरकारी अस्पताल लानुभयो । तर धेरै पैसालाग्ने भए पछि उपचार सम्भव भएन । सामान्य उपचार गरेर चाडै निको हुने आशामा हामी घर फर्कियौं ।

उनी भन्छिन्, निको हुनुको सट्टा झन् झन् समस्या बढ्दै गयो। दुखाई वढेपछि मलाई हातै पुरै  विग्रेको हो की भन्ने डर लागेको थियो । जब जिल्ला च्याप्टर जुम्लाका अपाङ्गता अभियानकर्ता  हाम्रो  घरमा आउनु भयो र मेरो समस्या देख्नु भयो  उहाँले तिमीलाई फिजियोथेरापीको आवश्यकता परेको छ भन्नु भयो । अनि बल्ल मलाई  थाहा भयो  म अपाङ्ग भइसकेको रहेछु । मेरो चिन्ता झन् बढ्यो अनि घरमा एक्लै रुदै बसें ।

यसैबीच अपाङ्गता अभियानकर्ताले २०७२  असोज ११ गते आई एन एफ जुम्लाका फिजियो थेरापीष्ट बिष्णुदत्त आचार्य सँग सम्पर्क गराईदिनु भयो । उहाँले थप उपचारको लागि आ.एन.एफ जुम्लामा आउन अनुरोध गर्नुभयो । त्यहाँको उपचार पछि,  हातमा ककअप राखेपछि अलि राम्रो भयो । पहिलेको भन्दा अहिले हातको अवस्थामा सुधार आएको छ । अहिले राम्रोसँग विद्यालय गएर लेखपढ गर्न सक्ने भएकीछु  । उनी निकै हर्षित मुद्रामा बताउछिन् ।

उनी थप्छिन्, अझ पनि मेरो घर अपाङ्गमैत्री छैन र घर पनि भिरालो स्थानमा छ । मेरो हातको समस्याले गर्दा कहिलेकाही कुनै कुरो समाउन समस्या पर्छ । तर पनि म अहिले खुसी छु । मेरो पढाइलाई निरन्तरता दिनका लागि स्वालम्वन समुहले छात्रवृत्ति उपलब्ध गराएको छ । जिल्ला च्याप्टर जुम्लाले मलाई स्टेसनरी र पोसाक उपलब्ध गराईदिएको छ । जसका कारण नयाँ लुगा लगाएर विद्यालय जाने र मेहनत गरेर पढ्न थालेको छु । गाउँमा भएको स्वालम्वन समुहले गरेको सहयोगले आज म पहिलाको जस्तै भएको महसुस गरिरहेको छु । अब आमालाई दिएको बचन एकदिन पुरा गरेरै छाड्छु । बढो निर्धक्क साथ श्रृजना बताउछिन् ।

Share this post:

Facebook IconTwitter IconLinkedIn Icon

Social Media

Facebook FacebookYouTube YouTube

© 2025 राष्ट्रिय अपाङ्ग महासँङ्घ नेपाल | Website Developed by Diverse Patterns

  • गृहपृष्ठ
  • हाम्रो बारे
    • हाम्रो बारे
    • संगठन संरचना
    • संघीय कार्यसमिति
    • प्रदेश कार्यालय
    • कर्मचारीहरू
  • हाम्रो कामहरू
    • सामान्य क्रियाकलापहरू
    • परियोजनाहरू
    • साझेदारहरू
  • News
  • स्रोत-सामाग्री
  • संलग्न हुनुहोस्
    • सहयोग गर्नुहोस्
    • स्वयंसेवक
  • रोजगारी
  • सम्पर्क
  • नेपाली
    • English
Search